Gestykulacja jest dobra nikt chyba nie widział spektaklu, w którym bohaterowie trzymaliby ręce blisko ciała, niczym antyczne mumie. Odpowiedni ruch rąk pozwala podkreślić wypowiadane słowa. Ważne jednak, by był on opanowany i nie przypominał odganiania się od stada much. Ręce powinny poruszać się mniej więcej w obszarze pępkiem a klatką piersiową. Gesty powinny być wykonywane przy zgiętych łokciach, nie naruszając bezpiecznej strefy rozmówcy. Ruchy powinny być niespieszne, podkreślające to, co się mówi. Każdy spektakl kiedyś dobiegnie końca. W spektaklu o tytule rozmo- wa kwalifikacyjna to pracownik firmy decyduje o tym, kiedy spotkanie powinno zostać zakończone. To on pierwszy wstaje i to on pierwszy podchodzi do drzwi. Do przedstawiciela działu rekrutacji należy też przywilej zdecydowania o tym, czy spotkanie zakończy się uściskiem dłoni. Obowiązkiem przedstawiciela firmy jest odprowadzenie kandy- data do wyjścia lub przynajmniej wskazanie mu drogi.

AKT III PO SPOTKANIU Widzowie biją brawa, kurtyna opada. Spektakl można uznać za zakoń- czony, choć aktorzy i zespół pracujący nad przedstawieniem czekają na recenzje! Informacji po zakończonej rozmowie kwalifikacyjnej oczekuje także kandydat. W bardzo złym tonie jest pozostawianie go bez odpo- wiedzi. Zanim jednak kandydat skontaktuje się z potencjalnym pracodaw- cą prosząc o wyjaśnienia, powinien przypomnieć sobie, czy na pewno upłynął już czas, w którym obiecano mu odpowiedzieć. Jeśli wspomnia- ny termin już dawno minął, to prawdopodobnie brak odpowiedzi to też odpowiedź, najczęściej negatywna. Nie będzie jednak w złym tonie skon-

taktowanie się z osobą, która prowadziła rozmowę. Pozytywne recenzje sztuki teatralnej cieszą. Te kry- tyczne, choć gorzkie, pozwalają wyciągnąć wnioski i zastanowić nad tym, jakie zmiany należy wpro-

wadzić. Za każdą decyzję należy podzię- kować. Warto zapytać pracownika działu

rekrutacji o to, jakie elementy działały na korzyść kandydata, a które zade-

cydowały o odrzuceniu aplikacji. Kandydat, któremu zależy na pracy

w konkretnej firmie, może prosić o uwzględnienie jego kandy-

datury w kolejnych proce- sach rekrutacyjnych lub

zapytać, kiedy ponownie może złożyć swoją apli-

kację (np. deklarując rozwój pożądanych

kompetencji). |

niu się rekrutera kandydat także powinien to zrobić, nie licząc na to, że rekruter w końcu wie, z kim się spotyka. Wyraźne wypowiedzenie swojego imienia i nazwiska to podstawa. Gdy pracownik działu rekrutacji prowadzi kandydata do sali, powinien iść przodem, by wskazywać drogę. To znacznie wygodniejsze niż in- struowanie kandydata słowami w prawo, w lewo, trzecie drzwi od okna . Gdy rekruter przepuści kandydata w drzwiach, ten powinien zaczekać, by ponownie dać się prowadzić. Po wejściu do sali kandydat powinien zaczekać, aż zostanie mu wskazane konkretne miejsce. Poza ciałem narzędziem pracy aktora są także jego głos, mimika i ge- sty. Warto wiedzieć, że najchętniej słuchamy niskich, ciepłych głosów. Jeśli kandydat chce być dobrze odebrany, powinien zwrócić uwagę na tempo i głośność mówienia. Szybko i głośno wyrzucane zdania być może sprawdzą się we włoskiej komedii, ale podczas rozmowy kwalifi- kacyjnej warto kontrolować tempo mówienia, by najważniejsze rzeczy, które ma się do powiedzenia, zostały zrozumiane. Gdy chcemy być wy- słuchani, powinnyśmy stosować kropki na końcach zdań, ale też pauzy, o których często zapominamy. Mówienie ciągiem, ledwo nadążając łapać oddech, a przy tym monotonnie, sprawi, że potencjalny praco- dawca szybko przestanie słuchać. Aktorzy wiedzą, że za pomocą mimiki możliwe jest odczytanie wie- lu emocji. Artysta, którego twarz nic by nie wyrażała, miałby marne szanse na zrobienie kariery. Z karierą kandydata do pracy może być po- dobnie, jeśli będzie nieustannie zachowywał kamienny wyraz twarzy. Osoby ekspresyjne, których emocje łatwo odczytać, są bardziej lubia- ne, a w ich towarzystwie inni czują się swobodniej. Warto uśmiechać się, okazując przyjazne nastawienie.

13PRZEWODNIK PRACODAWCY 2022/2023 RYNEK PRACY